اوايل كه اومده بودم تهران از ديدن كوههاي خشك اينجا تعجب مي كردم . تعجب مي كردم كه به چها رتا دونه درخت مي گن جنگل كارا. آخه تا اون موقع هر كوهي كه رفته بودم كوه نبود در واقع، يه جنگل پر پشت شيب دار بود. ولي حالا بعد از 10 سال منظره اين كوهها با برفهاي روشون با آسمون آبي بي لك به يكي از لذت بخش ترين منظره هاي زندگيم تبديل شده. مخصوصا كه اين منظره رو از لاي درخت هاي به هم پيوسته خيابون وليعصر (پارك وي تا تجريش) ببينم.
پي نوشت: من چقدر فضاي سبز شمال تهران رو دوست دارم. مخصوصا كه امروز كلي شقايق ديدم.
پي نوشت: من چقدر فضاي سبز شمال تهران رو دوست دارم. مخصوصا كه امروز كلي شقايق ديدم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر