skip to main |
skip to sidebar
قسم حضرت عباس را باور كنيم يا دم خروس را!!!!!!!!پي نوشت 1 : دم خروس استعاره از گل سرخ است!!!!!!پي نوشت 2 : قسم حضرت عباس هم استعاره از ني. روه.اي گار.د.ي خيابان هاست!!!!!!!!
شخصیت اول: اعتقاد خاصی تو زندگیش نداره. با اینکه راجع به اعتقاداتش فکر نکرده (حتی تو زندگیش یه کتاب غیر درسی هم نخونده) ولی حرف حرف اونه و با اینکه تو برای حرفی که می زنی کلی مطالعه و فکر کردی و از اظهار نظرهای عجیبش شاخ ر سرت سبز می شه ولی اگه قبول نکنی که حرف اون درسته عصبانی میشه (حتی اگه این مساله در حوزه تخصصی تو باشه). هیچ وقت مسولیتی بیشتر از درس خوندن نداشته (به خاطر طرز تفکر خانواده که چون پسره در خدمتش بودن) کوچکترین مشکلات براش بزرگترین بودن و همه خونواده رو درگیر می کرده. همش در حال درس خوندن با استرسه و همش میگه که بدبخته چون باید کنکور فوق بده باید کنکور دکترا بده باید امتحان زبان بده بره خارج و هیچ کس تو زندگیش از این مشکلات نداره از درس خوندن عذاب میکشه ولی همچنان درس می خونه !!!!!!! و میگه با درس خوندن عمرم تلف میشه ولی باز درس میخونه!!!!!!!!! یه معیار برای موفقیت آدمها تعریف می کنه و فقط اگه هر کس اونو داشته باشه به نظرش موفق میاد جالب اینه که نمیدونه چرا این معیار باعث موفقیته فقط این معیاریه که الان اکثر جوونای جامعه دارند و اونم ادامه تحصیل در خارجه. به خاطر همین فکر می کنه تنها راه موفقیت همینه. حالا چرا خودشم نمی دونه!!!!!شخصیت دوم: درس می خونه ولی نه همش ولی همون که می خونه حال می کنه. عشق کتاب خوندنه. آشپزی می کنه حال می کنه. همیشه غیر درس خوندن مشغولیت دیگه ای هم برای خودش دست وپا می کنه. راجع به اعتقاداتش فکر کرده و بهشون پایبنده. مسیر زندگیش رو خودش انتخاب کرده. به خاطر همین از دید خونواده اش مورد پسند نیست. ولی خودش از این مسیر راضیه و داره لذت می بره. از لحاظ مدرک تحصیلی هم بالاتر از اولیه ولی خارج نرفته. برای رفتن یا نرفتن هم با جامعه همسو نمی شه فکر می کنه با همه سختیهاش اینجا هم می تونه با سواد شه و فکر می کنه اینجا بیشتر به درد جامعه اش می خوره. به اعتلای فکری و عملیش اهمیت میده و در جهت اونا تلاش می کنه نه برای چیزایی که در جامعه باب شده. شما کدوم رو ترجیح میدین ؟ من که دومی. زندگیی که از لحظاتش که از کارهایی که می کنی لذت نبری زندگی نیست عذاب دائمیه.
